کاری که پیامبران می‌کردند این بود که اطلاعات و خبرها را از جانب پروردگار به سوی انسان‌ها می‌آوردند. در قرآن کریم لغت “نبی” برای لغت “پیامبر” به کار برده شده است و از لغت ” نبأ ” مشتق می‌شود که معنایش ” خبر / اطلاعات / خبر دادن ” می‌شود. این دو لغت، یعنی “پیامبر” (نبی) و “اطلاعات / خبر / خبر دادن” (نبأ) هر کدام ۸۰ بار در قرآن کریم تکرار شده‌اند. آیات زیر شامل مثال‌هایی از این دو لغت می‌باشند:

أُولَٰئِکَ الَّذِینَ آتَیْنَاهُمُ الْکِتَابَ وَالْحُکْمَ وَالنُّبُوَّةَ ۚ فَإِن یَکْفُرْ بِهَا هَٰؤُلَاءِ فَقَدْ وَکَّلْنَا بِهَا قَوْمًا لَّیْسُوا بِهَا بِکَافِرِینَ

آنها کسانی هستند که کتاب و حکم و نبوّت به آنان دادیم؛ و اگر (بفرض) نسبت به آن کفر ورزند، (آیین حقّ زمین نمی‌ماند؛ زیرا) کسان دیگری را نگاهبان آن می‌سازیم که نسبت به آن، کافر نیستند.
( آیه‌ی ۸۹ – سوره‌ی الأنعام)